ಹುಡುಗಿಯರು ಯಾಕಿಂಗೆ ......?

ಏನ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಂತಾನೇ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ.. ನನ್ ನಂಬರ್ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಅವಳು ಯಾರು ಎನ್ನುವುದು ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಕಾಡ್ತಾಳೆ ಸಾರ್.. ದಿನಕ್ಕೆ ನೂರಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡ್ತಾಳೆ, ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೆ ಇಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಹೊತ್ತಲ್ಲದ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಫೋನ್, ಮಾತನಾಡಲೇಬೇಕು ಅಂತ ಹಠ.. ನಂಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಭಯ ಆಗ್ತಿದೆ ಸಾರ್.. ಅವಳ ಕಾಟದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸೋಣ ಅಂತ ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ವಿಚ್ ಆಫ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಆಫೀಸು, ಮನೆಯ ಲ್ಯಾಂಡ್ ಲೈನ್ಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ತಾಳೆ.. ಮಾತನಾಡಲೂ ಅಲ್ಲ, ಬಿಡಲೂ ಅಲ್ಲ. ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆನೋ.. ಯಾವಾಗ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೀತೀನೋ.. ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಸಾರ್.. ಇನ್ ಯಾವತ್ತೂ ದೇವರಾಣೆಗೂ ಹುಡುಗೀರ ಫೋನ್ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡೊಲ್ಲ..- ಹೀಗಂತ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ವಸ್ತುಶ: ಅಳ್ತಾನೆ ಅಂದ್ರೆ ನೀವು ನಂಬ್ತೀರಾ?ನಂಬಲೇ ಬೇಕು.. ಇದು ಒಬ್ಬಿಬ್ಬರು ಹುಡುಗರ ಕತೆಯಲ್ಲ. ಈ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದೊಳಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡವರಿಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತು ಅದರ ಸಂಕಟ.ಹಾಗಂತ, ಈ ಹುಡುಗಿ ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇರೋದು ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ, ಹಲವು ಹುಡುಗರಿಗೆ. ಇದೇ ಗೆಳೆಯ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕತೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡಾಗ ಅವನಿಗೂ ಅದೇ ರೀತಿ, ಅದೇ ಹುಡುಗಿ. ಮತ್ತೊಬ್ಬನದೂ ಅದೇ ಕತೆ. ಇನ್ನೆಷ್ಟೋ!ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಯಂತೂ ಬೆನ್ನು ಬೆನ್ನಿಗೆ ಮಿಸ್ ಕಾಲ್ ಕೊಟ್ಟು ಕಾಟ ಕೊಡುವ ಜಾತಿ. ಯಾರಿದು ಹೀಗೆ ಮಿಸ್ ಕಾಲ್ ಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ದಾರಲ್ಲಾ ಅಂತ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ `ನಿಂಗೆ ನನ್ ನಂಬರ್ ಯಾರ್ ಕೊಟ್ರು.. ನೀವು ಎಲ್ಲಿ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡೋದು' ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸ್ತಾಳೆ. ಕಾಲ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನೀವಲ್ವಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ವಾದ. ಒಮ್ಮೆ ಕನೆಕ್ಷನ್ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಸಾಕು ನಂತರ ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟು ಮುಂದುವರಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಅವಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತು.ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆವರೆಗೆ ಹುಡುಗಿಯರು ತಮ್ಮ ಮನೆ ನಂಬರ್, ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ಯಾವ ಹುಡುಗನಿಗೂ ಸಿಕ್ಕದಿರಲಿ ಅಂತ ಕಾದಿಡ್ತಾ ಇದ್ದರು. ತೀರಾ ಆತ್ಮೀಯ ವಲಯದ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅದು ಲಭ್ಯ. ಆ ನಂಬರ್ ಸಿಕ್ಕಿದವನು ತುಂಬ ವಿಶ್ವಾಸಿಗ ಅಂತಾನೇ ಅರ್ಥ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡೋದು, ರಿಸೀವ್ ಮಾಡೋದ್ರಲ್ಲೂ ತುಂಬ ನಿಯತ್ತು. ಆದರೆ, ಈಗ ನೋಡಿದರೆ ಅಪರಿಚಿತ ಹುಡುಗಿಯರ ಕೈಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ಸಿಗದಿರಲಿ ಅಂತ ಹುಡುಗರು ಹಾರೈಸಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿ.ಫೋನ್ ಮಾಡೋ ಹುಡುಗಿಯರ ಬೇಡಿಕೆಗಳೂ ವಿಚಿತ್ರ.. ಸಣ್ಣ ಧೈರ್ಯದ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತದ್ದು!ಪೇಪರ್ನಲ್ಲಿ ಬರೋ ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರುಗಳಿಗೆ , ಹೇಗೋ ಸಿಗುವ ಸಂಖ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುವವರು ಒಂದು ಕಡೆ ಇದ್ದರೆ ತಮ್ಮ ನಂಬರನ್ನು ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಎಂದು ಕಾಡುವ ಹುಡುಗಿಯರೂ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾದೀತು ಅಲ್ಲವೇ?ಇದಿಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಇವತ್ತು ಖಾಸಗಿ ಎಫ್ಎಂ ಚಾನೆಲ್ ಗಳು ನಡೆಸುವ ಅಷ್ಟೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು, ರೇಡಿಯೋ ಚಾಟ್ಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವವರಲ್ಲಿ, ಕಾದು ಫೋನ್ ಮಾಡೋರಲ್ಲಿ 85 ಶೇ. ಹುಡುಗಿಯರು. ಅದರಲ್ಲೂ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯ ನಂತರವೂ ಪಿಸುಮಾತಿನ ಮೂಲಕ ನಿವೇದನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಪರಿ, ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರು ಆಡೋ ಮಾತು, ಹುಡುಗರನ್ನು ಹೇಗೆ ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ಕೇಳುವಾಗಿನ ನಿರ್ಲಜ್ಜತೆಗಳು ಅಬ್ಬಾ ಎಂದು ಹುಬ್ಬೇರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ.ನೆನಪಿರಲಿ, ಗುರುತೇ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗರ ಜತೆ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತನಾಡುವ, ಮೆಸೇಜುಗಳ ಮೇಲೆ ಮೆಸೇಜ್ ಬಿಡುವ ಈ ಹುಡುಗಿಯರು ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಪರಮ ಮೌನಿಗಳಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನಲ್ಲೂ ಮಾತಿಲ್ಲ. ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿಯಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ತಂಗಿಯ ಜತೆಗೂ. ಅವರ ಮಾತು ಏನಿದ್ದರೂ ಫೋನ್ನಲ್ಲೇ. ಅಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಸಿಲ್ಲಿ ಸಿಲ್ಲಿ ಮಾತು, ತುಂಬ ಸಂತೋಷ, ನಂತರ ದು:ಖ, ಬಳಿಕ ಜೋರು ಅಳು.. ಹೀಗೆ ವೈವಿಧ್ಯತೆಗಳು. ತನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಏಕಾಂಗಿತನ!ಮಾತೆತ್ತಿದರೆ ಸಿಡುಕು, ಏನು ಕೇಳಿದರೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಉತ್ತರ, ನನ್ನನ್ನು ಏನೂ ಕೇಳಬೇಡಿ ಎನ್ನುವ ದಾಷ್ಟ್ರ್ಯ. ಮನೆಯ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡರೆ ಮುಗಿಯಿತು... ಅವರದೇ ಲೋಕ. ಅವರ ಮೊಬೈಲ್ಗಳನ್ನು ಯಾರೂ ಮುಟ್ಟುವಂತಿಲ್ಲ... ಬಂದ ಕಾಲ್ಗಳನ್ನು ರಿಸೀವ್ ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ!ಹುಡುಗಿಯರು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಔಟ್ಸ್ಪೋಕನ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಯಾಕೆ ಎಲ್ಲ ಪರಿಧಿಗಳನ್ನು ಮೀರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಗಳಿಲ್ಲ. ಬಹುಶ: ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಅತಿಯಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಕಾಲೇಜಿಗೆ, ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲಾಗದ ಹೆತ್ತವರ ಅಸಹಾಯಕತೆ, ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗಿರುವ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಮುಕ್ತತೆಗಳೇ ಕಾರಣಗಳಿರಬಹುದು. ಜತೆಗೆ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಆತುರ, ಯಾರಾದರೂ ಸರಿ ಎಂಬ ಅವಸರಗಳು ಅವರನ್ನು ಈ ದಾರಿಗೆ ಎಳೆದು ತರುತ್ತಿವೆಯಾ? ಅವರು ಇದೇ ರೀತಿ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಎಂಥಂಥದೋ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದರೆ ಆಗ ಅವರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವವರು ಯಾರು?ಮಹಿಳಾ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾವು ಯೋಚಿಸಬೇಕಾದ ಗಂಭೀರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವು.